11 mayo 2005

En tu palabra, la armonía

En el viento el perfume, en tu palabra la armonía, en tu canto, el sentimiento. Buscar, aprender a encontrar la sutil simiente que me haga recolector de vida. En cualquier escenario, en cualquier persona, seleccionando la acción recta y huyendo de lo pérfido e injusto —¡qué cosecha me espera!—.

- - -

«Cando ese cantar, poeta,
n-a lira xemendo entonas,
non sei o que por min pasa
qu’as lagrimiñas m’afogan;
qu’ante a min cruzar vexo
a virxen-mártir qu’invocas,
c’os pés cravados de espiñas
c’as mans cubertas de rosas.
En vano a gaita tocando
unha alborada de groria
sóns pol-os aires espalla
que cain n-as tembrantes ondas;
en vano baila contenta
n-as eiras a turba louca,
qu’aqueles sóns, tal m’afrixen,
cousas tan tristes me contan,
que eu podo decirche:
non canta, que chora

A Gaita Gallega
, Rosalía Castro.